Soms is de werkelijkheid absurder dan het meest fantastische gedicht. Een meeuw die precies op het juiste stukje schilderij schijt, een brug die instort als de auto er net overheen is, een garage die 'Roest' heet. 'De werkelijkheid gaat veel te ver,’ constateert de dichter, ‘Dat zouden wij niet mogen verzinnen.’ K. Michel laat zich altijd leiden door het toeval, maar, zei hij zelf eens: 'uiteindelijk beslis ik of het gelukt is. Door het toeval worden geen gedichten gedicteerd. Ik ben de baas.'