Papa was een echte boef, want hij rook nog altijd een beetje naar jenever en bier, hoewel het Wereldwijde Medische Comité allang een eind had gemaakt aan de barbaarse gewoonte van alcoholisme.
Het Comité heeft onlangs verklaard: ‘Lethargie is de ware empathie.’
Als we langs de stallen lopen die ons zijn toegewezen – waar wij voor orde en rust moeten zorgen, en kalme, eerlijk en rechtvaardige verdeling van voedsel en water voor de mensenkinderen die bevrijd zijn van de geprivilegieerden en de profiteurs – dan zien wij dat het Wereldwijde Medische Comité gelijk heeft: dit zijn empathische wezens. Dit zijn goede mensenkinderen; iedereen staat door elkaar, geel, zwart, wit, vrouw en kind en man, niets is gescheiden, alles is gelijk en overal heerst vrede. Zelfs de kleurverschillen zijn langzaam aan het vervagen, de goede mens is teruggebracht tot zijn essentie: botten en bloed.
Hij hoeft niet meer te douchen, hij hoeft niet meer de profiteur uit te hangen door uren in bad te liggen, de verzorgers komen elke ochtend langs en spuiten onze waarlijk goede broeders en zusters schoon met een tuinslang.
Af en toe worden de geïnsemineerde meisjes afgezonderd om in alle rust en volstrekt gelijkwaardig te bevallen, maar verder is de mensheid eindelijk de lieve familie geworden die zij eigenlijk altijd al had moeten zijn.
Een paar decennia geleden nog moesten we af en toe broeders en zusters met stroomstoten tot de orde roepen. Nu niet meer.
De heelalhumanisten weten dat de mensheid zich nu even rustig moet voortplanten om over een paar eeuwen die mensenkinderen te kunnen produceren die in het almaar uitdijende heelal door middel van hun empathie en intelligentie een prachtige bijdrage kunnen leveren aan het zijn, die het zijn nog een keer een andere richting op kunnen duwen, die het zijn nog een keer krachtig en vol schoonheid zullen laten opflakkeren.
Prachtig is ook om te zien hoe het goede vee verlost is van alle Babylonische spraakverwarring. De onderdrukkende talen, die slechts dienden om de profiteurs te laten profiteren, zijn langzaam uit onze broeders en zusters verdwenen. Ze drukken zich nu vrijwel allemaal gelijk uit, in kreten die essentiële behoefte en essentieel plezier uitdrukken. Er zijn geen zwakbegaafden meer.
Wij hebben een steentje bijgedragen aan het doen verdwijnen van onrecht.
Onze taken zitten er bijna op, we worden oud.
De individuele wil was een weerzinwekkende uitvinding van profiteurs en geprivilegieerden. Alleen de mensheid als geheel heeft een wil. De mensen zelf hebben een mond om te eten, een neus om te ruiken, oren om te horen en ogen om te zien, zodat ze de adviezen van hun verzorgers correct en tijdig kunnen opvolgen.
Indertijd hebben we van de medische comités wapens gekregen, maar uitzonderingen daargelaten waren onze broeders en zusters klaargestoomd voor de toekomst, die maar één richting uit kon gaan: versterking door verzwakking.
Onze vriendelijke maar geestelijk zo armoedige ouders dwongen ons lang geleden kennis te nemen van misdadigers als Picasso, Rembrandt en Cervantes, onder het mom dat bij hen schoonheid te vinden zou zijn. Onderdrukking en misdaad zijn daar te vinden.
Als we langs de stallen lopen om de rust en de vrede te garanderen, zien we de heerlijke botten van onze goede broeders en zusters, we horen hun universele kreten, en als wij vervolgens zien dat er maar één werkelijk kosmopolitisme bestaat, het kosmopolitisme van de stal, dan schieten ons de tranen in de ogen. Pure schoonheid en precies dit is ook de enige schoonheid die die naam verdient – de schoonheid van het bot, de schoonheid van het lieve, goede vee dat hongerig wacht op hen die zijn opgezadeld met de moeilijke maar prachtige taak het humanisme in praktijk te brengen.