Drie jaar geleden werd een 'intelligente lockdown' afgekondigd. We zoomden onze ogen vierkant, hamsterden wc-papier en blikvoer, ontvingen visite of dates in het park. Deze week publiceert ilfu.com een serie throwback-verhalen uit die periode online, om de balans op te maken: wat is er overgebleven van onze voornemens uit die tijd? Is dit nu het nieuwe normaal of zijn we weer vervallen in oude gewoonten?
De lockdown bezorgde Maartje Smits een beklemmend gevoel. Alles in de wereld veranderde, maar in haar huis leek de tijd haast stil te staan. Ze verliest zichzelf, is thuis met haar kinderen en is daardoor 'haast alleen/mijn kinderen.' Haar bureau is tegelijk verschoontafel, bieb en klaslokaal. Het liefst zou ze zelf weer kind zijn, maar voor kinderen moet ze nu juist zorgen.