Ik was nog geen vijf jaar oud. Met mijn moeder liep ik over een plein in Italië toen ik zes kittens zag. Ze waren nog maar een paar dagen oud. Ik wees naar een van de pasgeboren poezen.
‘Die gaat dood.’
Ik weet niet of mijn moeder schrok of lachte. Allemaal gedroegen ze zich hetzelfde, staken op dezelfde wijze hun neus in de lucht, en kropen naar hun moeder toe. Toch bleef ik wijzen naar het katje met de meeste vlekken op de rug.
De volgende dag liepen we weer langs het nestje. Het gevlekte katje leefde niet meer, vertelde de vrouw op het plein die iedere dag melk en pap voor ze klaarzette.
Mijn hamster heette Mario, hoewel het eigenlijk een Maria was. Ik was niet erg op hem gesteld, maar hij was vrolijk, draaide rondjes in zijn rad, en vrat zonnebloempitjes uit mijn hand. Op een avond was hij heel druk aan het draaien in zijn rad. ‘Morgen is die dood’, zei ik tegen mijn moeder. ‘Welnee’, zei ze, ‘kijk eens hoe vrolijk hij is.’ In de ochtend lag hij dood in zijn kooi. Mijn moeder zei later dat het leek of ik helderziend was.
Ik denk niet vaak terug aan het katje of de hamster. Vooral omdat het voor mij overduidelijk was wat er te gebeuren stond. Het was treurig en onvermijdelijk. Ik raakte gefascineerd door boeken waarin anderen dingen zagen die ze eigenlijk niet konden zien. Paul van Loon was mijn houvast tijdens mijn kinderjaren, in mijn tienerjaren was dat Sylvia Plath, en later kwamen daar tientallen mystieke schrijvers bij, die begrepen dat literatuur op zich al een vorm van magisch denken is.
Inmiddels ben ik zelf al jaren bezig met een boek over heksen, dat zich niet makkelijk laat vangen. Ik volgde het vak Western Esoterism aan de Universiteit van Amsterdam en werd verliefd op meerdere figuren die honderden jaren geleden door hun vakgenoten voor gek werden verklaard. Mijn boek ligt nu alweer meer dan een jaar in een lade, of beter gezegd: in een digitale map. Waar het hopelijk volgens de wetten van de alchemie vanzelf in goud verandert. Al vrees ik toch dat ik het harde werk uiteindelijk zelf moet doen. Net als de schrijvers van de boeken die mij vormden.